Reisverslag deel 4: 42% complete

Een korte samenvatting. In de afgelopen weken heb ik een Amerikaans gezin ontmoet. Het was opgezet door de school en er deden dan ook veel internationale studenten aan mee. Er deden zelfs TE veel studenten mee want op ieder gezin werden 2 of 3 studenten geplaatst. Wat de bedoeling er van is, een soort van cultuur uitwisseling tussen de Amerikanen en de rest van de wereld, wat wel vaker mag gebeuren want de wereld visie van de gemiddelde Amerikaan is zeer bedroevend laag. De ontmoeting vond plaats op de school waarbij de gezinnen eten meebrachten, en na een spelletje (de zogenaamde ‘icebreaker’) mocht de versnapering versnaperd worden. Ik moest het Amerikaans gezin delen met een jonge dame uit Australië en een jonge gozert uit Rusland. De vrouw kwam oorspronkelijk uit Sri Lanka en had ook in China en Australië gewoond, waar ze uiteindelijk haar man had gevonden en mee was overgekomen naar Amerika. Het gezin had 2 kinderen, een huis dicht bij campus, een huis bij Lake Washington en een Jetski. De avond liep voorvloeiend, er werd gekletst en telefoonnummers uitgewisseld. Ze nodigde ons 3e zelfs uit voor een weekendje bij Lake Washington om daar te gaan Jetskiën. Aangezien het de laatste week met weer boven de 20c was moest het dan ook wel dat weekend gebeuren. Helaas was het Amerikaanse grootspraak en had ze geen van ons 3 uitgenodigd wat wel een beetje jammer was.


Omdat ik en een aantal wel eens een American footballgame wouden zien, zijn we een weekend naar Minneapolis verhuisd om daar live het team uit Minneapolis (de Vikings) te zien. De opkomst van het team was een behoorlijke show, maar het feit dat het spel slechts uit 5 seconden actie bestaat, waarna ze 3 minuten nodig hebben om de opstapelde mensen uit te sorteren, maakte het toch redelijk saai. Eens om de zoveel tijd zag je wel de charme van het spel, wanneer er een uitbraak ontstond of er 2 mensen frontaal op elkaar af banjeren. Mijn beoordeling aan het meemaken van een footballgame is dan ook als volgt: Het spel zelf: -1, Duur van het spel: -2, Show: +2, Sfeer: +1, het feit dat ze daar je bier komen brengen: +3. Het was leuk om een keer mee te maken maar zeker geen seizoenskaart waard. Totalscore: +3


Dan de baseballgame, vanuit de marketingclub zijn we naar Minneapolis geweest om daar de Twins te zien. De Twins stonden als 2e in de competitie en moesten tegen de nummero uno: The White Sox uit Chicago. Het spel begon met minder spektakel als de footballgame, maar toen ze na de 5e inning van een 6-1 achterstand terugkwamen naar 6-6 ging het stadion los. Overal om me heen stonden gillende mannen en brullende vrouwen. Non-stop werd er geschreeuwd en toen ze in de verlenging de 7-6 maakte ging het dak eraf. Wild vreemde sloegen mekaar in de armen, en zolang je een Twin fan was.. was je ‘The Man’. Tot aan de parkeer garage bleven mensen juichen, schreeuwen, en al het voorbeschrevene. Het was dan ook onverwachts erg mooi om een keer mee te maken. De score resulteert als volgt: Het spel zelf: -1, Duur van het spel: -2, Show: +1 Sfeer: +5 en tevens het bierbrengen: +3. Totalscore: +6! De mensen die we in de marketing club spraken noemde het de beste wedstrijd van de afgelopen 5 jaar, dus daar hadden we geluk mee.


Van vrijdag tot en met maandag was ik samen met een jongen uit Oostenrijk en een jongen uit Finland in Las Vegas. Las Vegas staat bekend om zijn ‘Strip’ met daaraan zijn casino’s. Miss fortune stond helaas niet aan mijn zijde en ik heb dan niet de luxe om mezelf vanaf nu miljonair te noemen. We zijn bijna alle casino’s afgeweest, hebben een show in het hotel New-York New-York mogen bezichtigen, de stratosphere bezichtigd, paar keer uitgeweest naar goeie clubs en als laatste zijn we met zijn 3e wezen Skidiven.

Wat vooraf als ‘leuk om eens te doen’ leek voelde op het moment suprême, in het kleine overbeladen vliegtuigje, mijn slechste keuze ooit. Met 20 man in het modelvliegtuigje gingen we naar 15,000 feet om daar eens onze zwaartekracht te testen. Zonder nadenken ging ik samen met mijn instructeur op de rand zitten. Mijn hart maakte meer toeren dan de motor van het vliegtuig en na een zet in de rug was het een kleine minuut aan skidiven/gillen als een wijf waarna de parachute het overnam. Met een uitzicht op de Hoover Dam gedurende +/- 5 minuten stond ik weer veilig aan de grond. Het klinkt misschien kort, maar wat een ervaring. Geweldig!!


Op mijn agenda staat aankomend weekend eerst weer Minneapolis om daar mijn ouders te verwelkomen. San Fransisco en New-York staan ook vast. Ook hebben we met een groep van 8 tickets gekocht voor een optreden van Coldplay in Saint Paul. Het weer hier waren de eerste drie weken boven de 30c, de 3 weken erop boven de 20c maar nu begint het dan toch echt wel kouder te worden. Het weer voelt hier koud aan ivm de koude wind die hier bijna altijd wel staat. In de winter is het niet ongewoon dat het hier -20c wordt. Gelukkig taai ik 'm halve wegen december af.


Bijna alweer op de helft. Met nog minder dan 10 weken te gaan is het aftellen naar de kerstdagen en het oud&nieuw begonnen. Desondanks ik show en spektakel in Las Vegas heb gezien, er gaat geen show boven het live vuurwerk van Harry Hieltjes in je eigen achtertuin.