Reisverslag deel 5: Boys with toys.

Het is weer tijd voor een update dacht ik zo. Vorige maand werd ik, het jongste telg van de familie, dan eindelijk weer herenigd met de mensen die mij het leven hebben geschonken. Pa en ma waren een week in Minneapolis en besloten een auto te huren en mij op te halen op de campus. Na een kleine rondleiding gingen we met z’n 3e terug naar Minneapolis. Om het echte Amerikaanse gevoel te krijgen gingen we naar een typisch Amerikaans restaurant genaamd: The Irish Pub. Waar pa de muziek kon waarderen en ma… eigenlijk niet. De hapjes en drankjes waren goed en na een goede nachtrust gingen we de volgende dag naar (voor mij 3e keer), The Mall of America; Amerika’s grootste winkelcentrum. Na een aantal souvenirs te hebben gekocht was de dag alweer bijna voorbij. Voordat ik op zondag terug ging naar mijn verblijf in Mankato, had de school aan mij gevraagd om een pit-stop te maken bij een familie woonachtig in een grote houten keet bij Saint Paul. Het gezin ging namelijk voor een tijdelijke periode van 2 tot 5 jaar verkassen naar het nederige Wassenaar en wouden graag wat informatie over ons kikkerlandje. Na daar één uur en een kwartier gespendeerd te hebben reden we gemutlich door naar Mankato waar we afscheid moesten nemen voor een periode van 2 maanden.

Vanuit de marketingclub stond er weer een uitje op de agenda, en dit keer was het de bierbrouwerij Schells in New-Ulm, een naast gelegen dorpje op 30 min afstand (!). Het bezoek was niet zo heel interessant maar wel weer een leuke manier om de natives te leren kennen. Zo zat ik toevallig bij de party-animals in de auto die Nederland zelfs heilig verklaarde voor ons ‘soft’ drugs beleid. Ook was het goed om te zien dat ze ook andere biersoorten hier hebben dan ‘light-beers’. Alle Amerikanen hier, +21, zowel man als vrouw, drinkt ‘light-beer’. Het Amerikaans bier heeft tussen 3% en 4% alcohol, maar dat is niet het light gedeelte, nee, het feit dat er geen calorieën in zitten (oftewel geen smaak) maakt het ‘light’. Het land waar alles mogelijk is, dus ook de productie van smakeloos bier… Afijn, na een hoop verschillende kleine glazen bier, was de tour afgelopen en dat betekende gratis consumeren aan de bar, net zolang tot we eindelijk uitgepraat waren over ‘marketing’.

We zijn ook weer aan het roadtrippin’ geweest, en dit keer richting South-Dakota om daar Mount Rushmore en het natuurpark de ‘Badlands’ te bezoeken. De 10 uur lange rit (incl. stops) bestond uit niks anders dan weilanden en akkerbouw. Echter naarmate we dichterbij kwamen ging het landschap er steeds anders uitzien. Onbewust reden we al door een stukje ‘badlands’ , dat bestaat uit gele heuvels, tot diepe grachten en zandbergen. We verbleven in de hoofdstad van de staat: Rapid City, dat volgens mij niet groter is dan Zevenaar, terwijl de staat zelf 5x zo groot is als Nederland. De volgende dag gingen we naar het gesteente genaamd Mount Rushmore. De uit de kleien gewassen berg met de 4 gezichten van voormalig presidenten erin, viel lichtelijk tegen. Na wat info opgedaan te hebben over de presidenten, gingen we door naar de eerder besproken Badlands. De toer door het landschap was interessant, maar het spannendste gedeelte was dat we door een groep buffels moesten rijden, die niets beseffend op de weg stonden te buffelen. Het was niet echt een bijzonder spannend weekend, maar leuk om het allemaal gezien te hebben.

Dan was het tijd voor het festival Halloween. Ik wist een wrestlings-outfit van mijn buurjunske te lenen maar met de temperaturen rond het vriespunt vond ik dat net ‘iets’ te koud. Daardoor werd ik genoodzaakt me warmer aan te kleden met een rok en roze t-shirt, die had ik toevallig vooraan in de kast liggen... Voor het feest gingen we wederom naar Minneapolis. Het leek wel een beetje op carnaval maar alleen gaan de mensen verder qua kleding. Een typisch Loil’s uniform was dan ook in geen straten of wegen te bekennen. Het feest was super en iedereen die ik sprak vond Halloween dan ook geweldig.

Ik mag van geluk spreken, want ook vorige week was er familie bij mij op bezoek. Dit keer mijn lieve snoezige broer(tje) Niels. Samen met zijn andere familie, Berry, Jaco en Jeroen waren ze 2 dagen in Minneapolis. Het stel arriveerde op de woensdag dus besloot ik ze maars op te zoeken. Ik had helaas een paar lessen die ik niet kon missen en dus moest ik iets later op de dag komen. Toen ik eindelijk tegen 6 uur bij het hotel aankwam zag ik dat de jongens het helemaal niet erg vonden om te wachten. Ze waren namelijk al half weg om alle biersoorten van de bar te testen. Na de buikjes rond gedronken/gegeten te hebben was het half uurtje koffers naar de kamer brengen, die er al vanaf 3 / 4 uur ’s middags bij entree hadden gestaan, en door naar de bar tegenover het hotel. Ook daar werd er gesocialiseerd op hoog niveau. Lekker ouderwets gezellig wat drinken en, drinken. Vervolgens wouden we naar een studentenclub genaamd ‘The Library’ gaan. Bij het naar binnengaan werd de weg geblokkeerd door een hooggeleerde uitsmijter die ons wist te vertellen dat een paspoort geen geldig ID was. Blijkbaar had hij de boeken in de Library niet gelezen. Maargoed, door naar een andere club aan een wat drukkere straat. Het was een klein clubje en niet veel te doen, maar het was dan ook een woensdag avond. Na briljante, prachtige fotosessies, had techneut Jeroen S. het licht gezien en wist behendig alle foto’s te verwijderen met slechts een druk op de knop. Het was gezellig, en voor dat we het wisten waren we alweer terug. De uitslaapsessie duurde maar tot half 10 ’s ochtends. Echter, voordat we op pad konden moesten de 4 heren nog wel even douchen, en pas tegen 12 uur konden we dan eindelijk gaan ontbijten. Vervolgens gingen we naar een shooting range en na wat rond te hebben lopen neuzen werd de knoop dan eindelijk doorgehakt. Er moesten 2 wapens komen, een handgeweer en een anti-tank wapen. En ja, dat kwam er, het was een combinatie van een sniper en een carbidbus. Nadat de boys met de toys waren uitgespeeld namen we een taxi downtown en vervolgens de lightrail, waarna ik gedropt werd op het vliegveld terwijl de jongens doorgingen, lekker gingen shoppen, bij de Mall of America.

Zo heb ik wel weer genoeg getypt. Ik moet natuurlijk ook nog wat te vertellen hebben als ik terug kom. Het vriest hier al een paar dagen en er ligt ook al wat sneeuw. Ik heb nog een kleine 5 weken te gaan, met op het programma eerst dit weekend Coldplay en een icehockey match, over 2 weken San Fransisco en de laatste week de finals-week (tentamenweek). De terugreis ga ik samen met Lasse (Finland) en Milena (Monte Negro) eerst nog 2 dagen naar New-York en dan door zum hause. En dat wordt misschien ook wel tijd ook, want als ik het zo hoor kan Loil IV nog wel een extra mannetje gebruiken.
Tabé!